دخمه یا برج خاموشان مکانیست که زرتشتیان، مردارهایشان را که بنا بر عقاید آنها نجس و ناپاک است در آن می‌گذاشتند تا گوشت مردار توسط درندگان و پرندگان خورده شود و آنگاه باقی‌مانده استخوان‌ها را درون چاه میانه دخمه انبار می‌کردند. این گوردخمه ها از خشت خام و گچ بودند تا مواد آلوده به زمین نرسد و همواره بیرون شهر و روستاها بنا می شدند.
در نزدیکی این دخمه ها سازه خشت و گلی محقری در دو طبقه وجود داشت که دارای چند اتاق برای انجام مراسم دینی بعد از فوت اشخاص بوده و در این میان یکی از این اتاق ها به سوزاندن جسدها اختصاص داشت.
سطح داخلی دخمه نیز به صورت پهنه گردیست که با سنگ فرش تمامش مفروش شده و با نوارهای دایره ای به سه قسمت تقسیم شده که قسمت انتهایی مخصوص مردها، قسمت میانی مربوط به خانمها و قسمت داخلی مخصوص مردان است.
جالب است بدانید که در هر دخمه، 4 میخ بزرگ، 36 میخ متوسط و 360 میخ کوچک را در زمین دخمه می کوبیدند و همچنین پنجره کوچکی به منظور رساندن نور به اجساد از شب اول تا شب سوم بعد از مراسم، در دیوار دخمه تعبیه می کردند. این نور را آتش سوزها که در ساختمانی مجاور دخمه ساکن بودند، با روشن کردن آتش در یکی از اطاق های محل زندگیشان تامین می کردند. دلیل این کار این بود که زرتشتیان اعتقاد داشتند روح 3 روز همراه بدن باقی می ماند و آن ها با درست کردن آتش می خواستند فرد مرده در تاریکی و تنهایی نباشد.
یکی از این گوردخمه ها در 15 کیلومتری جنوب شرقی یزد در منطقه صفائیه بر بلندای تپه ای بلند به نام کوه دخمه قرار داشته و به دخمه زرتشتیان، برج خاموشان و یا برج سکوت شهرت دارد که هر ساله گردشگران زیادی از آن دیدن می کنند.
