روستای هجیج یا حجیج! به معنای دره سبز و عمیق. روستایی جذاب برای علاقه مندان به مناطق بکر و دیدنی که تمام خانه های روستا از سنگ ساخته شده اند و حتی یک آجر هم در ساخت آنها بکار نرفته است.درباره هجیج، قصه‌ای هست که می‌گوید، پانصد سال پیش در هجیج، آسمان خسیس شد و خشکسالی بیداد کرد. اهالی روستا سراغ مردی متدین که نسبش به امام موسی کاظم می‌رسید، رفتند تا برای باریدن باران، دعا کند. مرد دعا کرد و چشمه‌ای پر آب، دل خاک را شکافت و مرد از همان وقت، صاحب احترامی ویژه میان مردم شد و حتی پس از مرگش، بقعه‌ای به یادش ساختند به نام «بقعه سیدعبدالله» یا «بقعه کوسه هجیج».کسی نمی‌داند این ماجرا درباره روستای هجیج و بقعه سیدعبدالله در کنار رودخانه سیروان، راست است یا تنها یک افسانه است؛ مهم این است که اهالی هجیج، اهل تسنن هستد، اما به امامزاده‌شان احترام می‌گذارند واین بقعه از پنج قرن پیش تاکنون سرپا بوده است و زیارتگاه دوستدارانش است. چراگاه های اطراف هجیج از جمله "پیازدول میشا"، "گاول" و ... بسیار زیبا و خوش منظر می باشند؛ همچنین آبشاری که در نزدیکی روستا وجود دارد.