در کوچه پس کوچه های تو در توی چابهار و در محله ی امام زاده، مقبره ایی قرار دارد که مورد توجه مسمانان ایران و هند می باشد. امام زاده غلام رسول، مردی صالح بوده است که پس از مهاجرت از هندوستان به ایران تصمیم می گیرد در چابهار همسری اختیار کند، اما در شب عروسی بیمار شده و به بستر مرگ می افتد. وی وصیت می کند که پس از مرگش کسی عزاداری نکند و به مدت 10 شب به برگزاری جشن و سرور بپردازند. به همین جهت هر سال از 15 ذی القعده به مدت 10 شب مردم آن منطقه به جشن و پایکوبی می پردازند.وجود طرح های خورشید بر بالای این بنا که نماد مهر یا میترا را یادآور می سازد، نشان از معماری ایرانی بنا با اسلوب و طرح های خاص ایرانی است که تا حدودی از معماری سلجوقی نیز الهام جسته است.از قدمت بنای امام زاده حدود 600 سال سپری شده و در زمان صفویه، این بنا دستخوش یک سری تغییر و تحولات شده است.