باغی بسیار زیبا و مصفا، که نام بردار است به منزل و محل کار احمد قوام، معروف به قوام السلطنه، وزیر احمد شاه که امروزه موزه ی آبگینه است؛ تنها موزه تخصصی و حرفه ای شیشه و سفال ایران. در واقع قدیمی‌ترین شیشه‌های این موزه، همان لوله‌هایی شیشه‌ای ست که به نام سیلندر شیشه از معبد چغازنبیل کشف شده و به هزاره دوم پیش از میلاد مسیح بازمی گردد.
طبقه اول موزه متعلق به شیشه‌ها و سفال‌های دست‌سازی است که از عصر اشکانی‌ و هزاره‌های اول باقی مانده؛ در تالار «صدف» که به علت شباهت شکل آن به صدفی نیمه باز، نام بردار است، می توان انواع سفالینه های قرون سوم و چهارم نیشابور را دید.
تالار چهارم "زرین‌" است که نامش را از ظروف زرین‌فامِ یادگار دوران سلجوقی گرفته؛ ظروفی که دور تا دور آن ها با خطوط نسخ و نستعلیق‌ و حتی چهره های مغولی تزیین شده است.
تالار پنجم مشهور به "لاجورد" است که نامدار از لعاب‌های فیروزه ی این تالار است؛ یادگارانی از قرون هفتم و هشتم یا همان عصر ایلخانی‌‌.
هرچه به دوران صفوی نزدیک تر می شویم، اشیا مصرفی‌تر می‌شوند. تزیینات این بخش شامل گلاب پاش ها و صراحی هاست‌. پیشنهاد ما به شما در این موزه بازدید از میزی متعلق به دوران قاجار است که با لعاب هفت رنگ و نقوش چهره‌ ی اشخاص اصلی شاهنامه که نام هر شخص نیز بالای چهره اش حک شده‌ تزیین شده است.
موزه ی آبگینه دارای کتاب‌خانه ای ست نفیس که در ضلع شمال غربی کوشک قوام واقع شده. کتابخانه ی ذیل حاوی 4000 عنوان کتاب فارسی و انگلیسی در زمینه‌های باستان شناسی‌ و تاریخ هنر است‌.
بنای موزه
ساختمان هشت ضلعی ست در باغی به مساحت 7000 مترمربع با طرح‌های بدیع و در و پنجره‌های نفیسی که یادآور معماری عصر سلجوقی ست. این بنا که به اوایل قرن بیستم بازمی گردد، به دستور احمد قوام السلطنه در دو طبقه و پنج تالار ساخته شده است‌. تالار یک و دو در طبقه اول و تالارهای دیگر در طبقات فوقانی قرار دارد. این مجموعه تا 1330 محل سکونت و کار قوام‌السلطنه بود و پس از آن به مدت هفت سال در اختیار سفارت مصر قرار گرفت‌. بعد از آن‌، زمانی سفارت افغانستان‌و سپس بانک بازرگانی بود .
در سال 1355 مهندسان ایرانی و اتریشی تغییرات و مرمت آن را آغاز کرده و پس از دو سال در 1359 موزه آبگینه به مدیریت بهرام بیضایی افتتاح شد.